Alo başkan protez bacak istiyorum

Belediyelerin öncelikli görevleri okul, yol, sağlık ocağı yapmak olsa da sosyal belediyecilik projeleriyle insana dokunuyorlar. Daha önce tüp bebek projesiyle çocuğu olmayan aileleri çocuk sahibi yapan Esenyurt Belediyesi şimdi de 28 engelli vatandaşın imdadına koştu. Yıllardır maddi imkansızlıklar nedeniyle protez taktıramayan vatandaşların bu ihtiyaçları karşılanmış oldu. 5 bin ila 30 bin lira arasında değişen fiyatlarla protez el, göz, bacaklarla engellere dokunuş yapıldı. Özellikle çocuklara takılan protez bacakların 2 yılda bir değişimi de yine belediye tarafından yapılıyor.

ARKADAŞLARIM DALGA ÇEÇİYORDU

Mehmet Sadık Hazar (10),  Diz kapağı iltihabı nedeniyle iki yaşında bacağı kesildi. Bu yaşından beri tek bacağı olmadan eve hapsolan Mehmet, arkadaşları gibi koşup top oynamak istiyordu. Aile son umut olarak belediyeye gitti. Mehmet’in tek bacaklı halini gören Esenyurt Belediye Başkanı Necmi Kadıoğlu gerekli işlemlere başlatma talimatı verdi. Mehmet’e 2 yaşından bu yana 3 defa protez bacak takıldı. Mehmet hayatındaki değişimi şöyle anlattı: "Arkadaşlarım benimle dalga geçiyordu. Bana ‘Tek Bacak’ diyorlardı. Dışarı çıkamıyordum. Annem anlatıyor bana ama tekerlekli sandalye görünce ağlamaya başlıyormuşum. Buna dayanamıyordum. Bacağım takıldıktan sonra anneme söylediğim ilk kelime ‘Anne ben yürüyorum’oldu. İlk olarak yürümeye başladım. Daha sonra koşup arkadaşlarım gibi  oynamaya başladım. Artık kimse benimle dalga geçmiyor. Top oynuyorum. Arkadaşlarımdan bir eksiğim yok" diye konuştu.

ELİ TAKILDI İŞE BAŞLADI

Bahattin Arınlık (30) doğuştan parmakları yok. 2011 yılında ‘Engelli’ kadrosuyla belediyede işe başlayan Arınlık, süreçle ilgili olarak şunları söyledi: "Anne karnında parmaklarım olmadığı için elim yoktu. Okuldayken bana ‘Yaratık’ diye dalga geçiyorlardı. İlk önce bunu kafama takıyordum ama daha sonra alıştım. Benim gibi bir kız öğrenci daha vardı. Onun kolu yoktu. O bu psikolojiyi kaldıramayarak okuldan ayrılmak zorunda kalmıştı. Ben daha sonra bunu önemsemez oldum. Okulu bitirdikten sonra belediyeden yardım alıyorduk. 2011 yılında ‘Engelli’ kadrosuyla belediyede işe başladım. Protez eli de belediyenin sayesinde aldım. Eli kullanamıyorum ama sadece görsel olarak beni rahatlatıyor. Belediyede Sağlık İşleri Müdürlüğü’nde çalışıyorum. Engelli vatandaşların ihtiyaçlarının karşılanması için mücadele ediyorum" dedi.

ENGELLİ OLMAYI TAKMADIM

Buse Yıldız (14), "Ayağım doğuştan kısa olduğu için aksayarak yürüyordum. Çok yoruluyordum. 3 defa ameliyat geçirdim. İkinci ameliyatta protez kullanmam gerekiyordu. Durumumuz olmadığı için bunu yapamadık. Bir komşumuz belediyeye gitmemizi söyledi. Belediyeye gittiğimizde çok sıra vardı. Ben o sırada aksayarak yürürken başkanımız beni hemen fark etti. Yanına çağırarak durumumu öğrendi. O konuşmadan sonra bana protez bacak takıldı. İki defa protez takıldı. Şimdi aksayarak yürümüyorum. 8 yaşından beri belediye bütün ihtiyaçlarımı karşılıyor. Ameliyat masraflarım da belediye tarafından karşılandı. Ben engelli olmamı hiç kafama takmadım. Kafaya takılacak bir durum da yok. Arkadaşlarım hep yanımdaydı. Kafaya takmadığım için protezi dıştan taktırdım. Kendi işimi kendim görüyorum artık."

BACA YANGINI İÇİN GİTTİ GÖZÜNE KAVUŞTU

Trafik kazasında tek gözünü kaybeden Songül Güney’in protez gözüne kavuşma hikâyesi: "Trafik kazasında sol gözümü kaybettim. Daha sonra protez göz takıldı. Ancak bir süre sonra kaymaya başladı. Maddi imkansızlıklar nedeniyle yenileyemiyorduk. Tek kişi çalıştığı için imkanımız yoktu. Çocuklarım bu duruma çok üzülüyordu. Bir evimizde baca yangını çıkmıştı. Bunun için belediyeye gittim. Gözümdeki sorunu arkadaşlar fark etti. Sağlık İşleri Müdürlüğü’ne gönderdiler beni. Adres bilgilerimi aldılar. Birden kendimi hastanede buldum. Belediye imkanlarıyla gözüme kavuştum. Çocuklarım da bu duruma çok sevindiler” dedi.

Ercan Öztürk / Akşam Gazetesi